Szklarska Poręba - Wodospad Kamieńczyka.

Cześć Misiaki! Nawet nie wiecie, jak się stęskniłam za blogiem, w końcu nie było mnie tu ponad tydzień. Na początku października podjęłam się jednego zlecenia i tym samym praca wypełnia mi większość czasu. Dziś mam trochę luźniejszy dzień, dlatego zamierzam nadrobić zaległości. Na pierwszy rzut zapraszam Was na spacer po górach ;).

Wyjeżdżając z Pragi wiedzieliśmy, że kolejnym celem będzie Wrocław. Postanowiliśmy więc, że zatrzymamy się w Szklarskiej Porębie. Grzechem byłoby nie odwiedzić tego miejsca, skoro i tak przez nie przejeżdżaliśmy. Znaleźliśmy miejsce obok drogi, przy lesie, kilka metrów za płatnym parkingiem (2 godziny 8 zł) i udaliśmy się na spacer. Kilkadziesiąt minut wędrówki utrzymanej w górskim klimacie sprawiło nam wiele przyjemności.

W końcu dotarliśmy do celu - Wodospadu Kamieńczyka, najwyższego wodospadu w polskich Sudetach (próg sięga wysokości 843 m). Znajduje się on na jednym ze szklaków ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę.  Woda potoku Kamieńczyk spada trzema kaskadami z wysokości aż 27 metrów. Przed II wojną światową obiekt posiadał status pomnika przyrody, a obecnie jest to  znajdujący się pod ścisłą ochroną obszar Karkonoskiego Parku Narodowego.

Poniżej wodospadu znajduje się kanion Kamieńczyka, który można bliżej poznać za sprawą spaceru z przewodnikiem. Szykujcie się jednak na ogromną kolejkę, bowiem wielu turystów pragnie skorzystać z tej atrakcji. My nie byliśmy zbytnio przygotowani na takie urozmaicenia (brak odpowiedniego obuwia robił swoje, ale i tak w NB spacerowało się lepiej niż w sandałach, a widziałam takich asów!), poza tym mieliśmy jeszcze trochę trasy i miejsc do zaliczenia przed nami. Zeszliśmy więc do samochodu, zatrzymując się po drodze po grillowanego oscypka :D. Jadłam je drugi raz w życiu, ale zachwyt tym smakiem pozostał niezmienny. Czasem w Gdańsku na Starówce można spotkać budki serwujące ten smakołyk, jednak nigdy nie ulegam pokusie - to po prostu grzech jeść nad morzem oscypki.

Prawdę powiedziawszy w górach nie byłam milion lat i choć nie był to wypad "pełną parą", taki wiecie, kilka dni wędrówek z plecakiem, to i tak bawiliśmy się wspaniale. Mam nadzieję, że w końcu uda nam się zorganizować "prawdziwy" wypad w góry :). Planów jak zwykle tysiące, a czasu na ich realizację los momentami skąpi... Trzymajcie się i życzę Wszystkim udanego tygodnia! Karolina.