Helski klimat :).

Cześć Misiaczki! Właśnie sobie pomyślałam, że jest to ostatni post przed serią świąteczną, spojrzałam mimowolnie w okno i zobaczyłam padający śnieg (...z deszczem...). Czyżby pogoda szykowała się powoli na nadchodzące Boże Narodzenie? Ach, byłoby cudownie, gdyby chociaż na te kilka dni spadł  z nieba biały puszek, otulając domy, drogi i podwórka śnieżną kołderką... Marzenia marzeniami, a obiecany Hel i foki czekają! Czas przenieść się tydzień wstecz ;).

 

Hel znam już chyba dość dobrze - no dobra, te główne atrakcje na pewno. Bywam tam średnio dwa razy w roku, a miłość do tej części naszego półwyspu trwa już kilka lat. Nie ważne, jaką mamy porę roku, ja zawsze chętnie się tam wybieram. Tak było i tym razem!

Na Hel pojechaliśmy głównie ze względu na foki. Chcieliśmy zobaczyć karmienie połączone z treningiem medycznym (wstęp 5 złotych, automat przyjmuje tylko monety, ale obok znajduje się maszyna rozmieniająca banknoty). Cóż to takiego? Zwierzęta wykonują różne, podstawowe zadania, podczas których opiekunowie mogą je w jakimś stopniu zbadać oraz w razie konieczności podać odpowiednie lekarstwa. Pracownicy fokarium przywołują foki po imieniu i sprawdzają ich stan zdrowia - dotykają płetwy, proszą o otwarcie pyszczka, położenie się na plecach czy o aport. Zwierzęta przyzwyczajone są do obcowania z opiekunami, co uważam za rewelacyjne rozwiązanie. Każde poprawnie wykonane polecenie sygnalizowane jest odpowiednim dźwiękiem gwizdka, a foka nagradzana jest dodatkowo rybkami. Gdyby nie taka forma współpracy, trzeba byłoby spuszczać wodę z basenu i łapać zwierzęta na siłę.

W niezadaszonej części fokarium, prócz basenu, znajdują się różne tablice informacyjne oraz wystawy. Można dowiedzieć się, jak wygląda życie fok oraz czym grozi zanieczyszczanie wód przez człowieka... Niektóre zdjęcia mają mocny przekaz!

 

Po zakończeniu treningu na zewnątrz, można udać się do takiego małego, dwupoziomowego muzeum (koszt 1 zł, również płacimy bilonem). W środku znajdują się eksponaty związane z życiem fok. Korzystając z interaktywnego ekranu, zwiedzający mają możliwość zapoznania się między innymi z historią bohaterów dzisiejszego wpisu. Po zejściu na niższe piętro można popatrzeć przez dużą szybę na pływające foki - nie jest to jednak takie proste ze względu na zielonkawą wodę. Dlaczego nie jest przezroczysta? Idea ośrodka ma na celu stworzenie dla foczych podopiecznych warunków jak najbardziej zbliżonych do naturalnych, a krystalicznie czysta woda z pewnością do takich nie należy. Jeśli wykażemy się cierpliwością, mamy naprawdę spore szanse, aby zobaczyć przepływającą przy okienku fokę. Na tym poziomie możemy także usiąść na drewnianych ławeczkach i obejrzeć krótki film o życiu tych zwierząt. Ach, zapomniałabym! Na jednej ze ścian ujrzałam pocztówkowy kolaż ;)!

 

W pobliżu wyjścia z fokarium znajduje się oficjalny sklepik z pamiątkami, ze sprzedaży których dochód wspiera badania i ochronę bałtyckich ssaków. Oczywiście nie mogliśmy odpuścić sobie tej części wycieczki - Adaś sprezentował mi z okazji Mikołajek świetną, szarą, pluszową foczkę <3. Na pluszakach wybór się nie kończy - jak to w takich miejscach pełno było breloków, kubeczków, jakichś koszulek, czapek itd...

 

Po opuszczeniu terenu fokarium udaliśmy się na spacer, kierując się w stronę Cypla Helskiego. Potwornie wiało, jednak to było mało ważne, musieliśmy przecież zaliczyć przechadzkę na terenie Obszaru Natura 2000. Nie żałuję tej decyzji również ze względu na fale, jakie rozbijały się przy kamienistych brzegach - były imponujące! Niektórzy pewnie widzieli je na moim instagramie. 

To byłoby na tyle, jeśli chodzi o wycieczkę na koniec Półwyspu Helskiego ;). Zakochani? Ja owszem! Nie mogę się już doczekać kolejnego wyjazdu w te strony... Teraz jednak trzeba zająć się przygotowaniami do świąt! Moc buziaków, Karolina.