Weekend w Pradze #1.

W czwartkowe popołudnie w mieszkaniu rozbrzmiał się dźwięk mojego telefonu - tak, o dziwo nie miałam wyciszonego (jak to zawsze bywa). Na wyświetlaczu pokazała się twarz Adasia, więc szybko odebrałam i się przywitałam. Zamiast słodkiego powitania usłyszałam, iż mam nas spakować na tydzień i o nic nie pytać. Planowaliśmy od dawna wyjazd do Wrocławia, jednak z noclegiem był delikatny problem, dlatego też stwierdziłam, że to na pewno nie o to miasto chodzi. Do głowy by mi nie przyszło, że to, o czym wspominał wcześniej Adam, może się spełnić. Dzięki temu niespodzianka udała się w pełni - moja druga połówka zabrała mnie do PRAGI <3. 

Zdjęcie zrobione drugiego dnia wycieczki.

W drogę ruszyliśmy w piątek wczesnym rankiem, zahaczając jeszcze o kilka miejsc (nie w celach turystycznych) i zaliczając chwilowy postój w korku pod Pragą. O podróżowaniu samochodem po Czechach napiszę jeszcze w osobnym, praktycznym poście. Do stolicy naszych sąsiadów dotarliśmy przed 17tą. Zameldowaliśmy się w Hotelu Abito, o którym również wspomnę w części praktycznej. Zostawiliśmy bagaże w pokoju mieszczącym się na dziewiątym piętrze, przebraliśmy się, kupiliśmy w recepcji bilety całodobowe i z darmową, hotelową mapą w ręku ruszyliśmy o 18tej autobusem na miasto.

Wysiedliśmy na przystanku przy Náměstí Míru i ruszyliśmy w pieszą wycieczkę po mieście. Chodziliśmy trochę na czuja, nie do końca jeszcze ogarniając mapę. Cóż, mistrzami w tej dziedzinie nie jesteśmy, w szczególności ja :D. Całe szczęście na koniec dnia Adam miał już wszystko w małym paluszku i w kolejne dni bezproblemowo poruszaliśmy się po Pradze. Na pierwszy rzut zainteresował nas znajdujący się w dzielnicy Vinohrady Kościół Świętej Ludmiły - okazała, neogotycka budowla z końca XIX wieku. Mój wzrok przyciągnęły także znajdujące się w jego pobliżu rzeźby i inne tego typu detale. Na placu pod kościołem praktycznie ciągle ktoś się kręcił, ale to nic dziwnego, okolica należy raczej do tych, w których chętnie się odpoczywa na ławeczce, z książką w ręku.

Spacerując spokojnie po mieście dotarliśmy na wiadukt, z którego mogłam obserwować Hlavní nádraží - główny dworzec osobowy w Pradze. Budynek otwarto w 1871 roku jako końcowy przystanek linii kolejowej z Wiednia. W późniejszych latach praski dworzec obsugiwał połączenia w innych kierunkach. Oj, byłam zachwycona widokami, szczególnie wtedy, gdy ze stacji ruszały pociągi. Czuję, że gdybym mieszkała w Pradze, pewnie wiele czasu spędziłabym w tym miejscu...

Stać nad torami wiecznie nie można było, więc ruszyliśmy dalej. Mijając Náměstí Wilstona Churchilla doszliśmy do dzilenicy Florenc, gdzie swoją drogą trafiliśmy do taniej i smacznej chińskiej knajpki. Adam uciszył swój burczący brzuch i udaliśmy się nad Wełtawę (Vlatva), najdłuższą rzekę w granicach Czech. 

Spacer rozpoczęliśmy od Hlávkův most kierując się w stronę Karlův most (Mostu Karola, do którego tego wieczora nie dotarliśmy). Praga nad wodą, zatopiona w barwach zachodzącego słońca po prostu chwytała za serce. A to jedynie niewielka część tego uroczego miasta. 

Podziwiam romantyczne krajobrazy :D!

W okolicach Čechův most, najkrótszego z mostów w Pradze, skręciliśmy w stronę miasta, szukając stacji metra. Koniec końców wylądowaliśmy sami nie wiemy gdzie! Trochę pobłądziliśmy w gąszczu staromiejskich, wąskich uliczek, aż w końcu korzystając z dwóch linii metra dotarliśmy na przystanek naszego autobusu. Do hotelu zajechaliśmy po 22giej. Szybki prysznic i czas na zasłużony odpoczynek :). W sobotę czekało na nas wiele atrakcji, ale o nich w kolejnym poście. Pozrawiam Was serdecznie i widzimy się już niebawem :). Karolina.