Park Oruński w Gdańsku.

Dzień dobry :)! Kontynuując tematykę poprzedniego wpisu, przenosimy się na drugi kraniec Gdańska. Pod koniec czerwca wybraliśmy się na nasz pierwszy spacer po Parku Oruńskim. Mamy do niego całkiem blisko, chwila jazdy samochodem, ewentualnie godzina pieszej wycieczki. Sama nie wiem dlaczego dopiero teraz się tam pojawiliśmy, skoro mieszkamy tu już prawie 3 lata (Adam chyba z 7, a też wcześniej tam nie był). Kilka słów na temat tego miejsca oraz nasze spostrzeżenia znajdziecie poniżej.

Park Oruński to zabytkowy, trzeci co do wielkości park zlokalizowany na terenie Gdańska (19 ha). Położony jest w południowej części miasta, nad Potokiem Oruńskim, który uchodzi do Kanału Raduni na skraju parku.

W dawnych latach, ba, nawet i wiekach, Orunia należała do miejsc, gdzie gdańszczanie mogli zaznać odrobinę odpoczynku. Złota era parku przypadła na końcówkę XVII wieku, kiedy to urządzano punkty widokowe oraz ogród botaniczny. Niestety, czasy zaborów stały się symbolem dewastacji tej przyrodniczej części miasta. Współcześnie miejsce zawdzięcza swój charakter pracom odtworzeniowym, jakie zapoczątkowano w 2009 roku.

Park Oruński sprzyja spacerom i odpoczynkowi wśród wspaniałych okoliczności przyrody, jednak nie jest obiektem, który będziemy często odwiedzać. Zdecydowanie bardziej podoba nam się park w Oliwie, więcej w nim atrakcyjnych elementów wzbudzających zachwyt spacerowicza.

Jak Wam się podobała ta wirtualna wycieczka :)? W poprzednim poście mieliście okazję kolejny raz zobaczyć Park Oliwski, macie więc niewielkie porównanie! Przesyłam całusy, Karolina.