Historia pewnej miłości...

Jakieś dwadzieścia, może osiemnaście lat temu... Działka. Słychać charakterystyczny sygnał w oddali. Ona już wie, co się święci. Odkłada wszystko to, czym się zajmowała i biegnie co sił w nóżkach na ścieżkę. Wybiera odpowiednie miejsce, czyli tak naprawdę to, co zawsze, staje na paluszkach i wytęża wzrok. To już za chwilę... Słychać go coraz bardziej... Sekunda, jedna, druga!!! JEST! W oddali, w jedynym takim malutkim fragmenciku, którego nie zasłania żadne drzewo, żaden krzak, pojawia się POCIĄG. Chociaż ta chwila trwa zaledwie kilka sekund, ona po wszystkim odchodzi z uśmiechem na ustach i z nadzieją, że niedługo znowu usłyszy trąbę.

Tak, tą małą dziewczynką byłam właśnie ja. Już w dzieciństwie bardzo interesowały mnie pociągi, wielokrotnie też prosiłam o kolejkę, której koniec końców nigdy nie dostałam :D. Czy to jednak sprawiło, że przestałam podziwiać kolej? Nie było takiej opcji!

Za sterami <3.

Jakieś osiem lat temu dowiedziałam się, że miłość do kolei można wyrazić na zdjęciu. Niby nic dziwnego, ludzie fotografują wiele innych rzeczy, ludzi, zwierzęta... Jednak jakoś tak nie myślałam o tym, aby celować obiektyw w środki transportu. Tak czy siak, poszła lawina. Przeglądałam strony internetowe, wpatrywałam się w pasjonujące fotografie. Zaliczyłam pierwszą w swoim życiu podróż pociągiem! Przecież to jedno z najważniejszych wydarzeń w mojej wówczas dotychczasowej egzystencji. W końcu nadszedł dzień, kiedy sama zaczęłam łapać w kadrze pędzące do kolejnej stacji piękne składy. Poznałam specyficzne nazewnictwo, jeździłam na wycieczki kolejowe. Chociaż moja wiedza była i nadal jest daleka od ideału, cała ta przyjaźń z pociągami i szlakami sprawia mi wiele przyjemności. 

Moja ulubiona lokomotywa elektryczna - tzw. BYK :).

Przyszedł magiczny czas wyjazdu na studia... Drogę między wynajmowaną stancją a zacną uczelnią pokonywałam zarówno autobusem, jak i POCIĄGIEM. Co prawda korzystałam tylko z SKMki, ale nadal jest to pociąg. Wciąż słychać te wszystkie dźwięki, jakie towarzyszą podróży koleją. Lubiłam siadać przy oknie i obserwować pędzący świat, pędzące Trójmiasto. Nadal to robię. Do rodzinnego domu jeździłam oczywiście pociągami. Rzadko kiedy wybierałam PKS, tylko pod wpływem jakiegoś przymusu i czynników niezależnych ode mnie samej. Po każdej odbytej podróży chowałam swój bilecik do koperty podpisanej konkretnym rokiem. Zbieram wszystkie, jakie tylko wykorzystałam podczas swoich wycieczek. Brakuje mi tylko tych, które musiałam zanieść do księgowej, aby dostać rozliczenie za szkolny wyjazd - a to właśnie wtedy zaliczyłam praktycznie świeżo oddaną do użytku, wyremontowaną linię Chełmża-Bydgoszcz. Pamiętam też dwukrotny wspólny zakup biletu na jednym papierku, co koniec końców pomysłem dobrym nie było, gdyż zwyczajnie w świecie zapomniałam go zabrać potem od współtowarzyszy wakacyjnej podróży.

Jedno z ulubionych... Gdańsk Zaspa.

Przychodzą wakacje po pierwszym roku studiów. Wraz z przyjaciółmi zorganizowaliśmy sobie "weekend życia". Najpierw wybrałam się z przyjacielem w zaciszne miejsce w Borach Tucholskich, gdzie odpoczynkowi nad jeziorem towarzyszyło spędzenie czasu przy torowisku w oczekiwaniu na składy towarowe. Potem zgodnie z planem postanowiliśmy pojechać do Chojnic na nockę. Dlaczego tam? Dlatego, że dokładnie z tej stacji wyruszał około siódmej na Hel PIĘTROWY skład ze SPALINOWĄ lokomotywą na czele. Półwysep był kolejnym punktem tamtej wycieczki, tak więc niestraszne było nam spanie na dworcowych ławkach. Poświęciliśmy się w dobrej sprawie - puściutki rano wagon BIPA oraz zaliczenie pierwszy raz calusieńkiej trasy od A do Z. Długo wspominaliśmy ten wyjazd. Nadal to robimy.

Klimatyczna BIPA o poranku.

Drugi rok studiów przyniósł kolejne doświadczenia. Podczas urodzinowej imprezy wręczono mi prezenty. Nawet nie marzyłam o tak cudownych niespodziankach. Na pierwszy ogień poszedł tort od przyjaciółki... I to nie byle jaki! Na górze widniał obrazek ukazujący LOKOMOTYWĘ, a jej numer symbolizował liczbę wiosen, jakie już miałam za sobą. Coś pięknego. Czas na inne prezenty - a wśród nich moja pierwsza KSIĄŻKA o tematyce kolejowej. Co prawda źle wydana (środek wklejono "do góry nogami" względem okładki), ale nie miało to większego znaczenia, liczy się treść! No i obrazki :). Od tego czasu w mojej kolekcji pojawiło się jeszcze kilka nowych pozycji, które a to sama sobie sprawiłam, a to dostałam przy kolejnych okazjach. Na drugim roku studiów wkręciłam się też w postcrossing, a dzięki niemu otrzymałam wiele cudownych kolejowych pocztówek, a przyjaciel podarował mi cudowne znaczki o tej tematyce!

To tylko część mojej kolejowej biblioteczki!

Ostatni semestr studiów licencjackich to istne kolejowe szaleństwo. Po pierwsze - wybór przedmiotu dodatkowego. Zgadnijcie, na co się zapisałam? Na TRANSPORT KOLEJOWY! Mimo, że na zaliczenie nie wystarczała sama obecność (bo przecież tak wybiera się głównie pdw :P), to i tak wiedziałam, że chce tam chodzić. Zrobienie na koniec prezentacji o tematyce związanej z pociągami to przecież czysta przyjemność! Po drugie - wizyta w SKM. Nie, nie w pociągu, ale w zajezdni. Dzięki uczęszczaniu na wcześniej wspomniane zajęcia oraz uczestnictwu w spotkaniach Koła Naukowego TiM (Transport i Marketing) miałam tę cudowną okazję, aby poznać trochę lepiej trójmiejskie zbawienie komunikacyjne. Mogłam przyjrzeć się wielu rzeczom z bliska... No i po trzecie - najważniejsze - obroniłam pracę pt. "Perspektywy rozwoju towarowego transportu kolejowego w Polsce". Jej pisanie było dla mnie czystą przyjemnością! 80 stron tekstu, w który wplotłam zdjęcia własnego autorstwa. Z pokoju wyszłam z piękną piąteczką. Dziś, pisząc również o kolei swoją pracę tym razem magisterską, nie jestem już taka dumna z licencjatu :D. Ale wiadomo, starszy człowiek z reguły jest też mądrzejszy o różne doświadczenia.

SKM - Gdynia Cisowa.

Mimo, iż nie zdążyłam przejechać się wieloma pięknymi składami, a moje podróże zdominowały szynobusy czy też elektryczne zespoły trakcyjne, nie narzekam, coś tam widziałam, czymś tam jechałam. Na mojej liście wciąż widnieje mnóstwo miejsc związanych z koleją, które muszę kiedyś koniecznie zobaczyć. Choć czas wolny zdecydowanie ukrócają obowiązki, znajdę czasem chwilę, by skorzystać z okazji i pstryknąć kilka fotek, np. PENDOLINO :). 

PENDOLINO jeszcze przed regularnym ruchem.

Jednym z ostatnich, większych i ważniejszych dla mnie wydarzeń związanych z koleją były Targi Kolejowe TRAKO, gdzie miałam okazję pracować! Już w następnym poście poruszę ten temat, a teraz chciałabym się już z Wami pożegnać. Do następnego, K :*!