Miłość w wydaniu Evansa - Obietnica pod jemiołą.

Cześć Kochani! Ostatnio trochę zaniedbałam Was i Wasze blogi, jak zwykle przez masę innych obowiązków. Posty napisane na zaś się skończyły, a ja nie miałam chwili, aby naskrobać coś i poczytać niedawno opublikowane wpisy na innych stronach. Wczoraj do domu wróciłam tak zmęczona, że zaraz po obowiązkowym seansie serialowym (czytaj Na Wspólnej i Singielka) odwiedziłam kolejno łazienkę i sypialnię. Dziś już jest o niebo lepiej, dlatego przybywam z nowym, książkowym postem. Na tapecie Richard Paul Evans i jego Obietnica pod jemiołą.

Gdyby można było wymazać jeden dzień ze swojego życia, Elise wiedziałaby doskonale, który wybrać.  Błąd popełniony w przeszłości sprawił, że dziewczyna zamyka się w swoim cierpieniu. Do chwili, kiedy tajemniczy nieznajomy składa jej niezwykłą obietnicę… Elise ze zdumieniem odkrywa, iż Nicolas ma własny klucz do jej serca.

Za ciemną stroną księżyca może kryć się światło. Choć czasem wydaje się, że to miłość jest źródłem wszystkich lęków, nie ma takiego błędu, którego nie może przezwyciężyć siła przebaczenia.

Początkowo obawiałam się, że trafię na typowe, infantylne romansidło. Nie znałam do tej pory twórczości Evansa, więc postanowiłam dać mu szansę, zanim wydam jakikolwiek osąd. Przyznam bez bicia, że do zakupu popchnęła mnie, oczywiście poza promocyjną ceną, urocza okładka. Nie wiem, niby nic nadzwyczajnego, jednak kolory i sielankowy obrazek zakochanych rozbudziły we mnie pozytywne emocje i popchnęły do kliknięcia "DODAJ DO KOSZYKA". Jestem świeżo po lekturze i mogę z czystym sumieniem wydać opinię!

Książkę czyta się szybko, głównie za sprawą przeważającej części dialogów. Opisów jest niewiele, czego trochę mi brakowało. Niedawno przeczytałam jedną z książek Sparksa, a jak wiadomo autor przyzwyczaja do dłuższych, pobudzających wyobraźnię opisów. U Evansa trochę mi tego brakowało. Swoją drogą rozmowy między bohaterami również nie należały do jakichś rozbudowanych. Mimo wszystko książkę oceniam pozytywnie, ponieważ bardzo spodobała mi się fabuła! Niektórzy mogliby powiedzieć, że momentami wydarzenia zostały przekoloryzowane, np. kiedy główna bohaterka otrzymuje 12 tuzinów róż. Uważam jednak, że takie elementy po prostu dodały słodkiego uroku tej książce. Wbrew pozorom miłość nie stanowi tutaj głównego tematu. W powieści pojawia się gorzki wątek walki z błędami przeszłości oraz pokrzepiający temat przebaczenia.

Kiedy dobrnęłam do ostatniej strony, po prostu nie mogłam uwierzyć, że to jest koniec. Zaczęło brakować mi bohaterów, tej całej historii. Szybko zleciało, głównie dlatego, że książka bardzo wciąga. Gdyby tylko rozdziały były dłuższe, mogłabym dłużej cieszyć się Obietnicą pod jemiołą. Cóż mogę więcej powiedzieć? Jeśli chcecie ocieplić serducha, to ta pozycja jest dla Was! Przyjemna opowieść na leniwą niedzielą bądź też niekoniecznie zimowe wieczory :).

Ktoś z Was czytał Obietnicę pod jemiołą? A może znacie Evansa z innych książek? Jak zawsze czekam na Wasze zdanie. Cieplutko pozdrawiam i apeluję - ładujcie akumulatorki, przesilenie daje się we znaki! Karolina.